Anorexia treft minder dan 1 procent. volwassenen, komt het vaker voor bij vrouwen en adolescenten. Meestal zijn de eerste symptomen van anorexia onmerkbaar voor dierbaren. De enige alarmerende symptomen zijn gewichtsverlies, jezelf dwingen intensief te sporten of weigeren te eten. De oorzaken van deze eetstoornis omvatten sociale, culturele factoren en individuele predisposities. De behandeling geldt vaak niet alleen voor de zieke, maar ook voor zijn familie en dierbaren.

Wat is anorexia?
Anorexia is een eetstoornis die wordt gekenmerkt door een afkeer van voedsel. De naam komt van de Griekse woorden an (ontbering) en oresis (eetlust) en beschrijft het gebrek aan eetlust. Hoewel uitgehongerde meisjes al in de middeleeuwen werden beschreven, begon dit probleem pas in de 19e eeuw vanuit medisch perspectief te worden aangepakt.

Soorten anorexia
In de 20e eeuw werd anorexia (anorexia nervosa) verdeeld in restrictieve en boulimische typen.
Restrictieve anorexia wordt gekenmerkt door gewichtsverlies en constante beperking van de calorie-inname. Boulimische anorexia wordt op zijn beurt gekenmerkt door aanvallen van overeten, gevolgd door purgeren met behulp van verschillende middelen, zoals het opwekken van braken of een klysma.

Er wordt geschat dat 0,2% van de mensen er last van heeft. tot 0,8 procent volwassenen en vanaf 0,5 procent tot 1 procent mensen in de adolescentie. Deze indicatoren nemen voortdurend toe. Deze aandoening komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.

 

De eerste symptomen van anorexia
Meestal is het begin van anorexia gewichtsverlies.

De reden voor gewichtsverlies kan zijn:

een kritische opmerking over overgewicht van iemand uit uw omgeving,
de wens om op je favoriete model te lijken,
druk van de omgeving waarin iemand werkt.
In het begin blijft anorexia onopgemerkt door de mensen om haar heen, en de vrouw beschouwt zichzelf niet als ziek. De problemen beginnen wanneer het lichaamsgewicht te laag wordt en de zieke nog steeds weigert grotere hoeveelheden voedsel te eten.

Jezelf uithongeren wordt meestal gecombineerd met intensief sporten. Tegelijkertijd hebben patiënten de neiging om alleen te eten, waarschijnlijk zodat niemand hen erop zal wijzen dat ze te weinig eten.

Naarmate de ziekte voortschrijdt, treedt isolatie van dierbaren op en raakt het lichaam uitgeput, wat in extreme, onbehandelde gevallen tot de dood kan leiden.

Risicofactoren voor anorexia
Aangenomen wordt dat de oorzaken van anorexia in verschillende groepen factoren liggen:

cultureel bepaalde factoren,
factoren die verband houden met de gezinsomgeving,
individuele risicofactoren.

Anorexia en culturele factoren
De eerste groep omvat onder meer: mode voor een slank figuur. Langzaamaan worden er pogingen ondernomen om dit stereotype te veranderen, bijvoorbeeld via televisieprogramma’s die de trend promoten dat wat meer gewicht ook mooi is. De overtuiging dat de ‘wespentaille’ het meest wenselijk is, is echter nog steeds dominant. Dit zorgt ervoor dat vrouwen naar zo’n figuur willen streven, wat soms hun gezondheid schaadt.

Anorexia en familiefactoren
Familiefactoren kunnen ook bijdragen aan de ontwikkeling van anorexia. Ze zijn verschillend, en een daarvan kan bijvoorbeeld de aanwezigheid van psychische stoornissen in het gezin zijn. Meestal wordt er echter allereerst veel aandacht besteed aan de relaties tussen gezinsleden. Relaties die de autonomie tijdens de adolescentie belemmeren, kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van anorexia. Bovendien brengen zieke mensen in de thuisomgeving ook perfectionisme over, en wordt hun gezin gekenmerkt door een competitieve houding.

Anorexia en individuele factoren
Individuele factoren zijn onder meer:

verstoord zelfbeeld,
een sterke behoefte aan prestatie,
zwaarlijvigheid.
Het komt voor dat de signalen van de omgeving: “je bent dik” ervoor zorgen dat iemand begint af te vallen, en dit proces eindigt niet na het bereiken van het optimale gewicht.

Het is ook vermeldenswaard dat wetenschappelijke artikelen ook de genetische determinanten van anorexia nervosa vermelden.

Anorexia – diagnose
De diagnose wordt gesteld door een internist, psychiater of psycholoog, na het afnemen van een interview en passende tests.

De criteria voor anorexia volgens de ICD 10-classificatie zijn onder meer:

gewichtsverlies – minimaal 15%. onder de juiste waarde voor een specifieke lengte en leeftijd,
gedrag gericht op het verliezen van lichaamsgewicht – het vermijden van “dikmakend” voedsel,
zichzelf beoordelen als zwaarlijvig persoon en de opkomst van angst om aan te komen, wat ertoe leidt dat zichzelf een lage drempel voor het lichaamsgewicht wordt opgelegd.
Tijdens het bezoek worden doorgaans vragen gesteld over lichaamsgewicht, eetgedrag en gezinsrelaties.

Diagnostiek en gezondheidsmonitoring van patiënten met anorexia omvatten onder meer: SHBG-test.

Behandeling van anorexia
De behandelingsmethode hangt af van het stadium van de ziekte waarin de patiënt zich bevindt. Als zijn toestand levensbedreigend is, is een ziekenhuisopname uiteraard noodzakelijk. Als een dergelijk gevaar echter niet bestaat, wordt de behandeling poliklinisch uitgevoerd.

De behandeling van patiënten met anorexia nervosa omvat onder meer: bij regelmatige bezoeken aan een psychotherapeut. Psychotherapie wordt uitgevoerd:

individueel,
familie,
drugs therapie.
Opgemerkt moet worden dat er geen enkel specifiek medicijn voor anorexia bestaat, en dat medicamenteuze therapie gericht is op de behandeling van de complicaties van een eetstoornis.

Individuele psychotherapie omvat op haar beurt onder meer: op de patiënt om zichzelf te accepteren en leuk te vinden, en tegelijkertijd niet voortdurend na te denken over afvallen.

Als de patiënt minderjarig is, wordt er ook gezinstherapie gegeven, waarbij de familie van de patiënt leert over de oorzaken van de ziekte en de vormen van hulp. Deze vorm van therapie is ook geïndiceerd als familierelaties de ontwikkeling van de stoornis beïnvloeden.

Anorexia nervosa en dieet
Uiteraard is een passend dieet ook belangrijk bij de behandeling van anorexia. Het houdt de noodzaak in om een ​​geschikt dieet te leren, zodat het uitgeputte lichaam zichzelf kan herbouwen en vervolgens het gewicht op een passend niveau kan houden.

De prognose voor het genezen van anorexia hangt onder meer af van: afhankelijk van het stadium van de ziekte of de wens van de patiënt. Het is belangrijk dat hij enkele veranderingen wil aanbrengen, zichzelf wil accepteren en mensen wil vertrouwen die hem willen helpen. Opgemerkt moet worden dat anorexia niet altijd met succes kan worden genezen.

Anorexia-complicaties
De eerste, zichtbare complicatie van anorexia is het verlies van vetweefsel en spiermassa. Meestal zien we dat iemand te dun is.

Een andere complicatie is koude-intolerantie, zwelling of blauwe plekken van de voeten. Ook waargenomen:

myocardiale atrofie,
duizeligheid,
winderigheid,
constipatie,
droge huid.
Er moet echter worden opgemerkt dat dit slechts voorbeelden zijn van een breed scala aan complicaties van anorexia.

Het meest tragische is natuurlijk de dood van een persoon die aan anorexia lijdt. Geschat wordt dat dit bij 5-10 procent voorkomt. ziek.

Preventie van anorexia
De basis voor het voorkomen van anorexia lijkt goede familierelaties te zijn. Het is belangrijk om veel met het kind te praten, zijn mening te respecteren, zijn problemen te kennen en zijn angsten weg te nemen. Het kind mag niet overmatig onder controle worden gehouden. Autonomie is essentieel voor een goede ontwikkeling.

Aanbevolen behandeling voor anorexia:

Praat met uw kind.
Geef uw kind de mogelijkheid om te kiezen.
Zorg voor de kwaliteit van de communicatie in uw gezin.
Bedenk dat niet de mening van de omgeving belangrijk is, maar alleen de mening van het kind.
Vraag naar de problemen van uw kind en probeer hem te helpen deze op te lossen.