Landerosie in Alaska wordt steeds sneller. Wetenschappers luiden de noodklok

Amerikaanse wetenschappers luiden de noodklok over de veranderingen die zij in Alaska hebben waargenomen. We hebben het over verschijnselen die verband houden met de opwarming van de aarde. Uit onderzoek blijkt dat het bevroren land in Alaska steeds sneller erodeert, waardoor het niet meer uit zichzelf kan herstellen.

Professor Nathan D. Brown, auteur van een artikel gepubliceerd in het tijdschrift AGU Advances, legt uit: ‘Op het noordelijk halfrond bestaat het grootste deel van het land uit permafrost, wat betekent dat het het hele jaar door bevroren is. Het is een delicate, natuurlijke hulpbron. Als het sneller uitgeput raakt dan regenereert, bedreigt dit de structuur ervan en leidt het tot het vrijkomen van koolstof, wat de atmosfeer kan verwarmen.

Rivieren spelen een sleutelrol bij het handhaven van het evenwicht van deze hulpbron. In Alaska bestaat de grond langs rivieroevers vaak uit permafrost: een mengsel van grond, grind en zand, vaak gebonden door ijs.

Landerosie in Alaska
Een team van onderzoekers uit Texas heeft, in samenwerking met experts van andere universiteiten, gedetailleerd onderzoek uitgevoerd om de kenmerken van de permafrost in de regio beter te begrijpen. Ze brachten sedimenten uit de uiterwaarden in kaart en verouderden, schatten de omvang van de permafrost en karakteriseerden de vegetatie langs de Koyukuk-rivier in Alaska, een meer dan 800 km lange zijrivier van de Yukon-rivier.

Op basis van de verzamelde gegevens creëerden ze een model van veranderingen die optreden in permafrost bij veranderingen in de luchttemperatuur. Terwijl zich nieuwe permafrost vormt langs de uiterwaarden van de rivier, vormt deze zich niet snel genoeg om te vervangen wat verdwijnt als de temperatuur stijgt.

Vernieuwingspercentage permafrost
– Nu het klimaat warmer wordt, is de belangrijkste vraag: zullen Arctische rivieren de permafrost op ontdooiende oevers sneller eroderen dan de permafrost kan regenereren? Door deze permafrostafzettingen te dateren, ontdekten we dat het duizenden jaren kan duren voordat er zich in deze regio permafrost vormt, legt Dr. Brown uit.

De wetenschapper waarschuwt dat naarmate het klimaat warmer wordt, het proces van permafrostvorming waarschijnlijk langer zal duren. Naarmate de permafrostrivieroevers ontdooien, zullen ze gevoeliger worden voor erosie. Het uiteindelijke resultaat zal het verlies van permafrost en koolstofemissies in de atmosfeer zijn.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.